Zorginstelling stoot het hoofd
Kan een zorginstelling aansprakelijk zijn voor letselschade vanwege een uithangend zonnescherm?
Een bezoekster van een zorginstelling stoot tijdens een wandeling over een looppad haar hoofd tegen een uithangend zonnescherm. Zij loopt daarbij letselschade op. De bezoekster spreekt de zorginstelling aan en stelt dat het laaghangende zonnescherm gevaar oplevert voor mensen die over het pad lopen. Nu dat gevaar zich heeft verwezenlijkt is de zorginstelling als bezitter van het looppad en het zonnescherm aansprakelijk, aldus de bezoekster.
De zorginstelling verweert zich met de stelling dat de meeste bezoeksters een andere route kiezen en dat het pad niet als loopverbinding is bedoeld maar als ‘glazenwasserspaadje’.
De rechtbank beoordeelt of het looppad voldoet aan de eisen die daaraan in de gegeven omstandigheden mogen worden gesteld. Het komt daarbij aan op de – naar objectieve maatstaven te beantwoorden – vraag of het looppad deugdelijk is. Hierbij is ook van belang hoe groot de kans op verwezenlijking van het gevaar is en welke onderhouds- en veiligheidsmaatregelen kunnen worden getroffen.
De rechtbank verwerpt het beroep van de zorginstelling dat het betreffende pad niet als looppad kan worden aangemerkt omdat het voor publiek vrij toegankelijk is en ook wordt gebruikt als loopverbinding tussen de weg en de hoofdingang van de kliniek.
Het zonnescherm was ten tijde van het ongeval neergeklapt en wel zodanig dat de dwarsbalken op een hoogte van circa 1.50 m over de gehele breedte van het pad liepen.
De rechtbank acht het evident dat een dergelijk obstakel op deze hoogte boven een verbindingspad het voorzienbare risico met zich brengt dat een wandelaar daar met het hoofd tegenaan loopt. In het algemeen hoeven voetgangers niet te verwachten dat zich daar een dergelijk obstakel bevindt. Dat het zonnescherm van een afstand te zien zou zijn maakt dit niet anders.
Relevant vindt de rechtbank ook dat het gevaar van het zonnescherm relatief eenvoudig te voorkomen was door het op te trekken dan wel door het looppad af te sluiten.
De rechtbank komt tot de conclusie dat het pad niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen en dat, nu het daaruit voortvloeiende gevaar zich heeft verwezenlijkt, de zorginstelling daarvoor aansprakelijk is.
De kliniek wordt aansprakelijk gehouden voor de door de bezoekster geleden schade en wordt tevens veroordeeld in de proceskosten.
De les die uit deze uitspraak volgt is, dat zorginstellingen niet alleen goede zorg aan hun patiënten/cliënten moeten aanbieden, maar er ook voor moeten zorgen dat hun opstallen geen gevaar opleveren. Levert een opstal een gevaarlijke situatie op, terwijl dat gevaar met een eenvoudige en bruikbare oplossing kan worden voorkomen, dan is de zorginstelling als bezitter van de opstal (risico) aansprakelijk. Ook hier geldt: voorkomen beter is dan genezen.
