Als je goed tegen je verlies kunt, kun je alleen maar winnen.
Bestaat er zoiets als misbruik van tucht(proces)recht?
De Rotterdamse kantonrechter had te oordelen over een civiele claim van een tandarts die stelde dat zijn voormalige patiënte met een klacht bij het tuchtcollege misbruik had gemaakt van het tucht(proces)recht. Wat speelde er?
De patiënte had de tandartspraktijk gebeld vanwege pijnklachten door een afgebroken kies. Er ontstond vervolgens discussie tussen receptioniste van de tandarts en de patiënte over het inplannen van een spoedafspraak. Volgens de tandarts had de patiënte diezelfde ochtend nog langs kunnen komen, maar schikte het haar vanwege praktische redenen alleen ’s middags. De (Spaanstalige) patiënte gaf aan dat zij het gevoel kreeg dat de tandarts haar niet begreep en daarom niet wilde helpen. De patiënte stapte vervolgens naar het tuchtcollege, die haar klacht als kennelijk ongegrond afwees. De tandarts stapte vervolgens op zijn beurt naar de kantonrechter en vorderde schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad.
De kantonrechter stelt voorop, dat van misbruik van procesrecht pas sprake is als het instellen van de vordering, gelet op de evidente ongegrondheid ervan, in verband met de betrokken belangen van de wederpartij achterwege had behoren te blijven. Hiervan kan eerst sprake zijn als de eiser zijn vordering baseert op feiten en omstandigheden waarvan hij de onjuistheid kende dan wel behoorde te kennen of op stellingen waarvan hij op voorhand moest begrijpen dat deze geen kans van slagen hadden. Bij het aannemen van misbruik van tucht(proces)recht past terughoudendheid, gelet op het recht op onbelemmerde toegang tot de tuchtrechter.
Getoetst aan dit criterium overweegt de kantonrechter, dat de tandarts en de patiënte de gebeurtenissen rondom het bewuste telefoongesprek kennelijk anders hebben beleefd. Dat het tuchtcollege de klacht als kennelijk ongegrond heeft beoordeeld doet niet af aan de beleving van de patiënte. Gegeven het verschil in hoe partijen de gebeurtenissen hebben beleefd, brengt dit niet zonder meer mee dat sprake is van evidente onwaarheden die de patiënte van het indienen van een klacht behoorden te weerhouden. Van misbruik van tucht(proces)recht door het indienen van een klacht bij het tuchtcollege is volgens de kantonrechter onder deze omstandigheden geen sprake. De vordering van de tandarts wordt afgewezen, met zijn veroordeling in de proceskosten van € 200,00.
Deze uitspraak bevestigt nog eens, dat het voor zorgverleners die naar hun mening volstrekt ten onrechte bij de tuchtrechter zijn aangeklaagd vrijwel niet mogelijk is om de daaruit voortvloeiende schade of kosten op de klager te verhalen. Denk hierbij aan het missen van inkomsten uit de praktijk vanwege tijdsbesteding aan de tuchtzaak. Dit is slechts in zeer, zeer uitzonderlijke omstandigheden mogelijk. Van een zorgverlener wordt verwacht dat deze zich –ook in een tuchtzaak – toetsbaar opstelt.
Een procedure bij de tuchtrechter is bewust laagdrempelig gehouden. De patiënt moet dan ook niet snel het risico op een claim lopen als diens klacht wordt afgewezen. Winnen is dus niet alles, het is het enige.
