Een melding bij Veilig Thuis in slow motion
Een kinderoncoloog doet een melding bij Veilig Thuis (VT) omdat zij het gevaar reëel acht dat de ouders van een negenjarig patiëntje met een medulloblastoom (een kwaadaardige tumor in de kleine hersenen) de internationaal aanvaarde behandeling met radiotherapie en chemotherapie niet willen accepteren. De ouders dienen een klacht in tegen twee betrokken kinderoncologen, een neurochirurg en de bestuurder van het ziekenhuis.
Voor deze blog is interessant de klacht tegen de kinderoncoloog als opvolgend hoofdbehandelaar. De ouders verwijten haar dat zij de melding van haar collega bij VT niet heeft ingetrokken en de poging om een second opinion te krijgen heeft doorkruist.
Het Regionaal Tuchtcollege (RTG) stelt allereerst vast dat het stappenplan van de Meldcode door de voorgaand kinderoncoloog correct is doorlopen. Er is anoniem advies gevraagd aan de vertrouwensarts van VT, de kwestie is besproken met collega’s, de directie en de jurist alsmede met een consulent uit een ander ziekenhuis. Aan de juridische vereisten voor het doen van een melding bij VT is voldaan. Verder overweegt het RTG dat een melding bij VT niet kan worden ingetrokken. Nadat een melding is gedaan bepaalt VT geheel zelfstandig of en in hoeverre de bemoeienis van VT nodig is, welke stappen moeten worden genomen en of het dossier al dan niet kan worden gesloten. De hier aangeklaagde kinderoncoloog heeft de ouders de ruimte willen geven om de door hen gewenste second opinion (in Duitsland) in te winnen en met VT afgestemd dat VT ondertussen de ouders met rust zou laten. Om dat te ondersteunen heeft de kinderoncoloog VT regelmatig van de stand van zaken op de hoogte gehouden. Het contact van de kinderoncoloog met VT was er op gericht om de ouders verdere contacten met VT te besparen en niet om daarmee naar de ouders te dreigen. Wat betreft de second opinion heeft de kinderoncoloog zich als aanspreekpunt opgeworpen, heeft zij na overleg met de ouders gevraagd of hun zoon met spoed in het Duitse ziekenhuis kon worden gezien en heeft zij met toestemming van de ouders medische informatie naar het ziekenhuis in Duitsland gestuurd. Door deze gang van zaken is de second opinion niet doorkruist, evenmin als door de enkele zakelijke mededeling dat er haast was geboden voor de start met radiotherapie, omdat de operatie al even geleden was. De klacht tegen de kinderoncoloog wordt – net als de klachten tegen de andere drie zorgverleners – door het RTG als ongegrond afgewezen.
Deze uitspraak laat zien, dat ook na een melding bij VT nog volop ruimte is voor zorg en begeleiding op maat. De (mate van) interventie door VT kan immers mede afhankelijk zijn van de uitkomst van een second opinion. Als uit een second opinion volgt dat specifieke behandelwensen van een patiënt of ouders van een minderjarige patiënt elders wel mogelijk zijn en daarmee de afhankelijke vrees van de melder dat een behandeling of therapie wordt geweigerd niet gegrond blijkt, kan een melding bij VT door de feiten achterhaald worden, waardoor een dossier zelfs kan worden gesloten. Het is dan ook belangrijk om na een op zichzelf zorgvuldige melding bij VT te blijven nagaan of een ingrijpende en voor alle betrokkenen belastende interventie van VT nog actueel is. Geduld blijkt soms een pleister voor alle wonden.
