Home Geld maakt niet gelukkig, maar kalmeert wel de zenuwen

Oswald Nunes

Tuchtrecht
/

Geld maakt niet gelukkig, maar kalmeert wel de zenuwen

Nieuw: de kostenveroordeling in het medisch tuchtrecht. Hoe zit dat?

De tuchtrechter heeft voor het eerst uitspraak gedaan waarbij een beklaagde partij wordt veroordeeld in de kosten van de klager. Wat speelde er?

Een psychiater verstrekt medische informatie aan de orthopedagoog van de school van de klager. De inhoud van de informatie stuit bij het RTG niet op bezwaren. Wat wel een probleem vormt, is dat de psychiater met de klager had afgesproken dat hij de te verstrekken informatie eerst nog door hem zou laten lezen. Dit is niet gebeurd en daarvan kan de psychiater een verwijt worden gemaakt. De klacht wordt gegrond verklaard. Omdat de psychiater zowel voorafgaand als tijdens de procedure excuses heeft aangeboden en heeft aangegeven dat er sprake was van een omissie van zijn kant, wordt geen maatregel opgelegd (art. 69 lid 4 Wet BIG).

Wat interessant is aan deze uitspraak, is dat het RTG toepassing geeft aan een nieuwe bepaling in de Wet BIG. Sinds de wijziging per 1 april 2019 van de Wet BIG kan het RTG bij een geheel of gedeeltelijk gegrond verklaarde klacht waarbij een maatregel wordt opgelegd in de beslissing  opnemen dat de kosten, of een deel daarvan, die de klager in verband met de behandeling van de klacht redelijkerwijs heeft moeten maken, door de beklaagde aan wie de maatregel wordt opgelegd, aan de klager moeten worden vergoed (art. 69 lid 5 Wet BIG).

Het tuchtcollege kan de klager niet ambtshalve kosten toekennen; de klager moet daar expliciet om vragen. Er zijn drie kosten die in rekening gebracht kunnen worden: reiskosten, deskundigenkosten en kosten van juridische bijstand.

In deze zaak wordt de psychiater geen maatregel wordt opgelegd maar wel in de kosten veroordeeld. Deze mogelijkheid lijkt de Wet BIG echter niet te bieden. De wet schrijft immers voor dat de klacht én gegrond moet zijn én dat een maatregel wordt opgelegd. Het RTG lijkt deze nieuwe bepaling dan ook niet helemaal goed te hebben toegepast. Hoe het ook zij, zorgverleners dienen er rekening mee te houden dat klagers bij een gegrond verklaarde klacht waarbij een maatregel wordt opgelegd om vergoeding van kosten kunnen  vragen. Het gaat in deze zaak weliswaar om een relatief gering bedrag aan reiskosten (€ 50,=), maar het zou ook kunnen gaan om kosten van een belangenbehartiger en/of kosten van een deskundige. Dat kan best wel eens in de papieren gaan lopen. Een algemene maatregel van bestuur (AMvB) waarin deze regels worden uitgewerkt is er (nog) niet. De nog te vormen jurisprudentie ten aanzien van deze nieuwe bepaling zal dan ook voorlopig moeten uitwijzen of het uitsluitend om forfaitaire bedragen gaat of dat het ook om concreet gemaakte kosten kan gaan.

Het is in ieder geval verstandig voor zorgverleners om na te gaan of hun (rechtsbijstands- of aansprakelijkheids)verzekering voor dergelijke kosten dekking biedt. Geld maakt niet gelukkig, maar kalmeert wel de zenuwen!

PS deze blog is opgedragen aan alle hulpverleners in de zorg die zich sterk maken in de strijd tegen Covid-19. Hulde!

Nieuwsbrief

Altijd up to date?

Blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Schrijf je in!

Scroll naar boven