Tijd heelt alle wonden, maar littekens blijven
Hoe beoordeelt de kantonrechter een vordering bij een geboortetrauma?
Bij een patiënte wordt door de gynaecoloog een spoedkeizersnede verricht. Bij de ingreep is per ongeluk een snede van 4 cm. in de linkerwang van het kind aangebracht. Als gevolg van deze wond is een ontsierend litteken ontstaan. De ouders, in hun hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordigers van het kind, stellen het ziekenhuis aansprakelijk. Het ziekenhuis wijst aansprakelijkheid af, stellend dat sprake is van een complicatie en niet van een beroepsfout. Wel is het ziekenhuis bereid om 50% van de kosten te vergoeden van een eventuele cosmetische ingreep tot een maximum van € 500,=. De ouders nemen daar geen genoegen mee. Zij vragen eenzijdig advies bij een gynaecoloog, die concludeert dat sprake is van een geboortetrauma als gevolg van onzorgvuldig handelen door de gynaecoloog. Het ziekenhuis blijft aansprakelijkheid afwijzen. De ouders stappen naar de kantonrechter en vorderen een voorschot op het smartengeld van € 3.500,=.
De kantonrechter toetst de vordering aan het (vaste) criterium of de gynaecoloog is gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening. De stelplicht en de bewijslast van de beroepsfout rusten op de ouders als eisende partij. De kantonrechter stelt vast dat de ouders aan hun stelplicht hebben voldaan. Zij hebben hun vordering toegelicht en onderbouwd met een medisch advies. Onder deze omstandigheden rust op het ziekenhuis een verzwaarde motiveringsplicht. Dat houdt in dat het ziekenhuis voldoende feitelijke gegevens moet verstrekken teneinde de ouders aanknopingspunten voor eventuele bewijslevering te verschaffen. Op het ziekenhuis rust daarmee onder meer ook de verplichting om toe te lichten wat in dit geval van een redelijk bekwaam en redelijk handelend gynaecoloog mag worden gevergd.
Het ziekenhuis heeft volgens de kantonrechter niet aan haar verzwaarde stelplicht voldaan. Het ziekenhuis heeft haar betwisting dat geen sprake is van een beroepsfout onvoldoende handen en voeten gegeven. Relevant is dat het ziekenhuis zich heeft beperkt tot de algemene stelling dat te diep incideren bij een spoedsectio als gevolg waarvan een snede bij het kind ontstaat als complicatie moet worden beschouwd. Het ziekenhuis heeft echter nagelaten om toe te lichten waarom in dit geval sprake is van handelen binnen de zorgvuldigheidsnorm. Waar het ziekenhuis zich beroept op onderzoeksgegevens zijn deze niet overgelegd. De conclusie is dat sprake is van handelen in strijd met de zorgvuldigheidsnorm. Het ziekenhuis wordt aansprakelijk geacht en dient als voorschot op het smartengeld € 3.500,= te betalen.
Uit deze uitspraak volgt, dat van een ziekenhuis dat als verwerende partij in een civiele procedure wordt betrokken mag worden verwacht dat zij haar verweer moet toespitsten op de concreet voorliggende casus. Verweer voeren in algemene termen kan wel eens niet voldoende zijn. Wanneer de patiënt zich bedient van een medisch advies, is het raadzaam dat een ziekenhuis zich bedient van een contra-expertise. Van een ziekenhuis wordt in dit verband een proactieve houding verwacht. Wordt de zogeheten verzwaarde motiveringsplicht door ziekenhuis niet nagekomen, dan kan dit in het uiterste geval tot gevolg hebben dat een vordering tot schadevergoeding zonder nadere bewijslevering of deskundigenonderzoek wordt toegewezen. Het is dus goed om op tijd te weten hoe laat het is.
