Vroeg begonnen, veel gewonnen?
Een 81-jarige patiënte valt en breekt haar been. Er volgt op 1 december een operatie. Op 6 december wordt gestart met fysiotherapie. Op 9 december overlijdt de patiënte.
De erfgenamen van de patiënte dienen een klacht in tegen de betrokken fysiotherapeut. De erven stellen dat de fysiotherapeutische behandeling te laat is ingezet, zodat niet tijdig is begonnen met mobiliseren.
De fysiotherapeut geeft in haar reactie op de klacht aan, dat de aanvraag voor fysiotherapie werd gedaan nog voordat de operatie had plaatsgevonden. Dit is zeer ongebruikelijk en zelfs in strijd met het protocol. Een pre-operatieve verwijzing zou volgens protocol gevolgd moeten worden door een post-operatieve verwijzing van de chirurgie. De fysiotherapeut heeft de afdeling chirurgie erop geattendeerd dat de aanvraag niet juist was en dat – indien gewenst – een nieuwe aanvraag moest worden ingediend. In het weekend van 3-4 december heeft de afdeling fysiotherapie geen aanvraag ontvangen, waardoor de fysiotherapie niet van start kon gaan.
Op 5 december werd een nieuwe aanvraag ontvangen. Op 6 december is de fysiotherapeut samen met de verpleging met haar interventie en een poging tot mobiliseren gestart.
Het RTG, dat in kleine samenstelling van een jurist-voorzitter en twee leden-beroepsgenoten (i.c. fysiotherapeuten) op de zaak zit, oordeelt als volgt.
Het RTG overweegt dat de fysiotherapeut heeft gehandeld zoals van een professioneel handelend fysiotherapeut mag worden verwacht. Haar kan niet worden verweten dat de fysiotherapie niet eerder is gestart, omdat zij niet eerder dan 5 december een (juiste) aanvraag voor fysiotherapie heeft ontvangen. Na ontvangst van de (juiste) aanvraag heeft de fysiotherapie de volgende dag geprobeerd de patiënte te mobiliseren en heeft daarmee voldoende voortvarend gehandeld.
De klacht wordt door de RTG zonder zitting als kennelijk ongegrond afgegeven.
Deze uitspraak laat zien dat het niet volgen van de juiste procedure op het juiste moment door de juiste zorgprofessional tot onbegrip, onvrede en zelfs een klacht kan leiden. Een protocol mag enerzijds niet leiden tot kookboek-geneeskunde maar anderzijds ook niet tot ongecoördineerde of ongetimde zorg. De opstelling van de fysiotherapeut oogt wat formalistisch, maar ook zij moet kunnen vertrouwen op de afspraken die binnen de zorginstelling zijn gemaakt. Bekendheid van de betrokken zorgprofessionals met toepasselijke protocollen – in dit geval: wanneer moet een aanvraag voor fysiotherapie precies worden gedaan? – kan vragen en (latere) problemen bij zowel zorgprofessionals als patiënten voorkomen.
Met tijd en vlijt geraakt men wijd (vert.: je kunt veel bereiken als je hard werkt en op tijd begint).
