Home Gevaar op de weg en de Wvggz

Gevaar op de weg en de Wvggz

Sinds 1 januari van dit jaar geldt de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz). Op grond van die wet kan door de rechter ten aanzien van een psychiatrisch patiënt een zogenoemde zorgmachtiging worden afgegeven. In die zorgmachtiging wordt door de rechter te worden vastgelegd welke vormen van verplichte zorg bij een patiënt kunnen worden toegepast. Verplichte zorg kan ook ambulant worden verleend.

Een vorm van verplichte zorg kan zijn het ‘aanbrengen van beperkingen in de vrijheid het eigen leven in te richten’. Die beperkingen kunnen tot gevolg hebben dat de betrokkene iets moet doen of nalaten. Dat is een beschrijving die heel veel ruimte laat en waar ruimte is, wordt deze over het algemeen opgevuld.

Onlangs heeft de rechter een uitspraak gedaan die een bijzondere invulling van deze ruimte laat zien. Aan de orde was een verzoek tot het verstrekken van een zorgmachtiging ten aanzien van een patiënt met een langer bestaande psychische stoornis, in casu een bipolaire stoornis. Uit de uitspraak blijkt, dat de betrokken patiënt al langer in de psychiatrie bekend is. Hij houdt zich weliswaar aan de afspraken, ook voor wat betreft de medicatie, maar de vrees bestaat dat in het bijzonder de medicatie niet meer zal worden ingenomen indien het dringend hulpverleningskader zou wegvallen. Om die reden wordt een zorgmachtiging verzocht, min of meer als stok achter de deur.

Bijzonder aan deze kwestie is dat de rechter ook wordt verzocht om betrokkene zo nodig te mogen beperken in zijn vrijheid om zijn eigen auto te besturen. Reden is dat betrokkene kennelijk overmoedig kan worden bij een terugval en dat hij die overmoedigheid ook laat zien als hij zijn auto bestuurt.

De rechtbank honoreert dit verzoek en overweegt dat het proportioneel is dat onder de omstandigheid dat betrokkene overmoedig wordt aan hem de vrijheid om zijn auto te besturen wordt beperkt, waardoor verkeersgevaarlijke situaties kunnen worden voorkomen.

Deze uitspraak impliceert dat psychiatrische hulpverleners in staat zijn om te beoordelen of de psychische toestand van iemand met zich brengt dat hij op verkeersveilige wijze een auto kan besturen. Die vermeende capaciteit lijkt mij niet een gegeven. Het is over het algemeen aan het CBR om dat te beoordelen.

Een ander punt is dat niet op voorhand duidelijk is hoe daadwerkelijk mag worden voorkomen dat iemand zijn eigen auto gaat besturen, tenzij uiteraard door de patiënt gedwongen op te nemen. Of een dergelijke zorgmachtiging ook zo ver gaat dat bijvoorbeeld de sleutels van de auto in beslag – of de auto zelf? – mogen worden genomen is vooralsnog niet duidelijk.

Dit alles laat onverlet dat de meeste mensen van mening zullen zijn dat overmoedig gedrag in het verkeer niet thuishoort. Dergelijk gedrag wordt al genoeg gezien.

Nieuwsbrief

Altijd up to date?

Blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Schrijf je in!

Scroll naar boven