Gratis gedotterd
Een dakloze vrouw zonder zorgverzekering wordt in een ziekenhuis opgenomen en ondergaat een kennelijk noodzakelijke dotterbehandeling. Enkele jaren later – de vrouw heeft inmiddels een woning, een uitkering én een zorgverzekering – wenst het ziekenhuis dat de vrouw de kosten van de behandeling betaalt. Die kosten bedragen € 20.934,64. De vrouw betaalt niet en wordt gedagvaard bij de kantonrechter. Bij de kantonrechter is bijstand door een advocaat niet verplicht en de vrouw voert zelf verweer. Zij stelt dat haar gezegd is dat zij niet wist dat de kosten bij haar in rekening zouden worden gebracht en dat deze uit een ‘potje’ zouden worden betaald.
Is dat een voldoende verweer? Ja, zegt de kantonrechter, die – zoals dat heet – ambtshalve de rechtsgronden aanvult. De kantonrechter ‘vertaalt’ het verweer van de vrouw in juridisch termen en doet dat met verve.
Er was een geneeskundige behandelingsovereenkomst, zegt de kantonrechter, en dus had het ziekenhuis jegens de vrouw een informatieplicht. Ook waren de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) en de Wet marktordening gezondheidszorg (WMG) van toepassing. De kantonrechter op grond hiervan dat het ziekenhuis patiënten tijdig en zorgvuldig moet informeren over het voor de prestatie in rekening te brengen tarief (artikel 38 lid 1 Wmg en artikel 10 lid 1 Wkkgz). Aan die informatieplicht heeft het ziekenhuis volgens de kantonrechter niet voldaan en dus heeft het ziekenhuis wanprestatie gepleegd. En daarnaast stelt de kantonrechter vast dat het ziekenhuis meteen al wist dat de vrouw de kosten zelf zou moeten betalen en haar desondanks niet heeft geïnformeerd over de kosten. De kantonrechter gaat voorts nog in op de mogelijkheden die er misschien waren geweest om te regelen dat de kosten van de behandeling zouden worden vergoed en noemt daarbij zelfs een advies van de Gezondheidsraad uit 1995. De kantonrechter is er duidelijk eens goed voor gaan zitten.
Per saldo hoeft de vrouw de kosten van de behandeling niet te betalen. Meer juridisch: de kantonrechter ontbindt de geneeskundige behandelingsovereenkomst gedeeltelijk, namelijk voor zover het betreft de verplichting van de vrouw tot betaling van de facturen voor de behandeling. Die behandeling kon door de vrouw uiteraard niet meer worden ‘teruggegeven’, zodat de geneeskundige behandelingsovereenkomst voor het andere gedeelte in stand blijft. De kosten blijven voor rekening van het ziekenhuis.
De uitspraak van de kantonrechter vindt u hier.
