De verpleegkundig specialist als regiebehandelaar
Regionaal Tuchtcollege Amsterdam 6 december 2024
De klager in deze tuchtzaak verblijft in een ggz-instelling. De rechtbank verleent op grond van de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) een zorgmachtiging omdat de klager lijdt aan een psychische stoornis en bekend is met terugkerende psychoses en middelenmisbruik. De machtiging wordt door de rechtbank verlengd met en omvat verplichte zorg ten aanzien van het toedienen van medicatie en het verrichten van medische controles. De verpleegkundig specialist, die in deze tuchtzaak wordt aangeklaagd, is de regiebehandelaar van de klager.
Nadat een klacht en een verzoek om financiële schadevergoeding door de klachtencommissie zijn afgewezen stapt de klager naar het Regionaal Tuchtcollege (RTG).
De klacht tegen de verpleegkundig specialist dat ten onrechte een zorgmachtiging is afgegeven slaagt niet, omdat daarvoor (in de Wvggz) een andere rechtsgang open staat. De verpleegkundig specialist diende vanuit zijn professie uitvoering aan de zorgmachtiging te geven en daarover kan niet bij de tuchtrechter worden geklaagd.
Wat betreft de toediening van medicatie en de uitgevoerde controles heeft het RTG geen aanwijzingen gevonden dat de verpleegkundig specialist de klager verkeerde medicatie heeft voorgeschreven of voor een te lange periode en dat hij onnodige controles van de bloedwaarden heeft uitgevoerd.
Het verzoek van de klager, ten slotte, om toekenning van een schadevergoeding om in de maatschappij terug te keren wordt door het RTG afgewezen. Het tuchtcollege is niet bevoegd tot het toekennen van een schadevergoeding of een startkapitaal voor een betere terugkeer naar de maatschappij.
Uit deze uitspraak kan worden opgemaakt, dat een verpleegkundig specialist bij de behandeling van een patiënt als regiebehandelaar kan optreden. Verder beoordeelt de tuchtrechter niet of een zorgmachtiging al dan niet terecht is afgegeven. Tegen een beschikking van de rechtbank waarbij een zorgmachtiging is verleend staat geen hoger beroep open. De patiënt kan op ieder moment vragen om de verplichte zorg te stoppen en kan daartoe een schriftelijk, gemotiveerd verzoek indienen bij de geneesheer-directeur. Verder blijkt dat de verpleegkundig specialist een op de klager afgestemd medicatiebeleid heeft gevoerd en dat ook op een juiste wijze heeft gecontroleerd. Ten slotte bevestigt de tuchtrechter de vaste jurisprudentie dat het niet bevoegd is om een klager financiële schadevergoeding toe te kennen. De tuchtrechter bewaakt en bevordert de kwaliteit van de beroepsuitoefening. De schoenmaker blijft hier terecht bij zijn leest.
