26.04.2021
Ontslag op staande voet voor werknemer na het reizen naar een code oranje gebied
In een bij de kantonrechter van de rechtbank Limburg aanhangig gemaakte zaak is geoordeeld dat een werknemer terecht op staande voet is ontslagen, nadat hij was afgereisd naar Polen ondanks het verbod van zijn werkgever daartoe. Wat was er in deze zaak aan de hand?
Feiten
De werknemer is in dienst voor bepaalde tijd bij Vipack als heftruckoperator. In november 2019 kreeg de werknemer de eerste officiële waarschuwing na twee incidenten op de werkvloer. Zo had hij een collega boos naar de keel gegrepen tijdens een meningsverschil, wat heel agressief en bedreigend overkwam op andere collega’s die hier getuigen van waren. Verder had werknemer zich tijdens een avonddienst door een oude wikkelmachine laten inwikkelen met folie om te testen of hij sterk genoeg was om zelfstandig de folie te verwijderen. Beide incidenten waren voor Vipack onacceptabel, waarna hij zijn eerste officiële waarschuwing kreeg. In januari 2020 heeft de werknemer nog een officiële waarschuwing gekregen, omdat hij SSCC-labels op de verkeerde pallet had geplakt. Deze labels worden internationaal erkend als verzendcode voor pallets en containers, waardoor wereldwijd het proces van tracking and tracing mogelijk word gemaakt. In deze officiële waarschuwing vermeldt Vipack dat bij de volgende misdaging maatregelen zullen worden getroffen. In mei 2020 kreeg werknemer zijn laatste officiële waarschuwing, omdat hij meermaals is gezien met een telefoon in zijn handen terwijl dat niet is geoorloofd in de productie, hij in de pauze onvoldoende afstand hield van zijn collega’s vanwege Covid-19 en hij schuttingtaal gebruikte. Ook in deze brief waarschuwt Vipack de werknemer dat bij een volgende keer maatregelen zullen worden getroffen, waaronder het wijzigen van zijn inzet binnen de fabriek dan wel het overgaan tot het per direct beëindigen van de arbeidsovereenkomst. De werknemer heeft alle waarschuwingen ondertekend.
Begin oktober 2020 deelt de werknemer mede dat hij in december 2020 voor het laatst zou werken voor Vipack, waarna hij met zijn vrouw vertrekt naar Polen. Hij verzocht Vipack daarbij om een brief waaruit blijkt dat zijn contract niet wordt verlengd, zodat hij aanspraak kan maken op een WW-uitkering. Vipack wilde daar niet aan meewerken. Later deelt de werknemer zijn leidinggevende mede dat hij zijn contract uit zal dienen en uit dienst zal treden. In november 2020 was werknemer eerder gestopt met werken in verband met pijnklachten, zonder zijn leidinggevende hierover te informeren. Vervolgens informeerde hij de personeelsadviseur dat hij vanwege zijn beperkingen niet kon komen werken. Daarna vond een gesprek met de personeelsadviseur en een tolk plaats, waarbij werknemer was geïnformeerd over de verzuimregeling en dat hij zich daar niet aan heeft gehouden. Tijdens dit gesprek informeerde de werknemer de adviseur dat hij in het weekend van 5 december 2020 een weekend zal afreizen naar Polen. De adviseur heeft daarop gezegd dat Vipack daar niet mee instemt, vanwege de coronapandemie en de daarmee (na terugkomst) samenhangende verplichte quarantaineperiode en anderzijds omdat Vipack door de bedrijfsarts zijn belastbaarheid wilde laten beoordelen. Dit gesprek was schriftelijk bevestigd, waarin hem tevens was medegedeeld dat een reis naar Polen tot ontslag op staande voet zal leiden, gezien de eerdere officiële waarschuwingen. Verder werd hij op 7 december uitgenodigd om bij de bedrijfsarts te verschijnen, maar hij was niet verschenen. Op dezelfde dag berichtte hij de adviseur dat hij in Polen was. Bij brief van 8 december 2020 heeft Vipack de werknemer op staande voet ontslagen.
Vervolgens verzoekt de werknemer de rechter aanvankelijk om het ontslag te vernietigen, en Vipack onder meer te veroordelen tot betaling van een billijke vergoeding, transitievergoeding en gefixeerde vergoeding vanwege het onterechte ontslag op staande voet. Het verzoek tot vernietiging van ontslag wordt vervolgens ter zitting ingetrokken door de werknemer.
Beoordeling
De rechter heeft geoordeeld dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst stand houdt en overweegt onder andere als volgt. De werknemer heeft herhaalde officiële waarschuwingen gekregen voor gedragingen die Vipack niet toelaatbaar vindt. Deze gedragingen betwist de werknemer, maar de rechter vindt de betwisting niet geloofwaardig. Hij heeft immers alle waarschuwingen ondertekend. Zijn argument dat hij de Nederlandse taal niet machtig is en niet begreep wat in de waarschuwingen stond, acht de rechter ook niet geloofwaardig, omdat hij wel in staat bleek WhatsApp berichten in de Nederlandse taal te verzenden. Verder staat vast dat de werknemer na zijn laatste waarschuwing als sanctie intern naar een andere afdeling is verplaatst, waartegen hij nimmer heeft geprotesteerd. Verder oordeelt de rechter dat Vipack heel duidelijk is geweest dat zij geen verdere misstappen meer zal dulden. Met betrekking tot de laatste misstap van werknemer, namelijk de reis naar Polen ondanks dat Vipack dat had verboden, overweegt de rechter als volgt. Het is onbetwist dat werknemer na terugkomst uit Polen tien dagen in quarantaine zou moeten, omdat in Polen op dat moment vanwege corona code oranje gold. De functie van werknemer kan niet via thuiswerken worden ingevuld. Vipack had dus alleen al om die reden een zwaarwegend bedrijfsbelang om werknemer niet toe te staan af te reizen naar Polen. Verder staat vast dat hij zonder goede reden niet was verschenen bij de bedrijfsarts. In het licht van de eerdere terechte gemaakte verwijten en het gegeven dat werknemer zich daardoor geen misstap meer kon veroorloven, houdt de opzegging van de arbeidsovereenkomst op 8 december 2020 stand. Vipack had op dat moment immers een dringende reden om de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen. Het verzoek van werknemer wordt daardoor afgewezen en hij wordt veroordeeld tot betaling van de kosten van het geding.
Heeft u vragen over ontslag op staande voet of het verwijtbaar handelen van een werknemer?
Neem dan contact op met Debby Kolk, Suzanne Steegmans of Zorana Koria.
