PA in de puree?
Regionaal Tuchtcollege ‘s-Hertogenbosch, 12 maart 2025
De beklaagde physician assistant (PA) wordt bij een patiënte geroepen die op haar kamer in een zorginstelling is gevallen. De patiënte lijdt aan Alzheimer en heeft last van angsten en onrust. Na onderzoek vermoedt de PA een heupfractuur. De contactpersoon van patiënte gaat akkoord met het insturen van de patiënte voor het maken van een foto. Hierbij wordt besproken dat het voor de patiënte mogelijk minder stressvol is als zij de volgende ochtend op de polikliniek orthopedie wordt gezien dan diezelfde dag op de spoedeisende hulp. De PA stemt dit beleid telefonisch af met de dienstdoende orthopedisch chirurg van het ziekenhuis. Hierbij wordt besproken dat de patiënte de volgende dag met een rolstoeltaxi naar het ziekenhuis zal worden vervoerd. In het ziekenhuis wordt vervolgens een conservatief beleid gevoerd. Een week later komt de patiënte (aan een niet benoemde oorzaak; ON) te overlijden.
De klagers – die nauw bevriend waren met en tevens mentor waren van de patiënte – stappen naar het Regionaal Tuchtcollege (RTG) en stellen het beleid van de PA ter discussie.
Het RTG beoordeelt het beleid van de PA als passend en zorgvuldig. De patiënte is (zittend in de rolstoel) adequaat onderzocht. Het wachten op de SEH had voor de patiënte, die leed aan angsten en onrust, kunnen zorgen angst en stress. De extra pijnmedicatie was een goed alternatief om de patiënte comfort te bieden totdat zij de volgende ochtend op de poli in het ziekenhuis zou worden onderzocht. Het vervoer per rolstoeltaxi was ook goed te verdedigen. Er zijn geen aanwijzingen dat vervoer door middel van een ambulance voor de patiënte comfortabeler of minder belastend zou zijn geweest. Tot slot betreurt het RTG het dat de klagers geen gebruik hebben gemaakt van het herhaalde voorstel van de PA om met elkaar in gesprek te gaan. De klacht wordt op alle onderdelen als ongegrond afgewezen.
Deze uitspraak vormt een fraai voorbeeld van zorg op maat. De PA in deze kwestie hield bij het insturen van de patiënte naar het ziekenhuis rekening met haar ziektebeeld. Hierbij werd de patiënte zoveel mogelijk comfort geboden door haar op de dag van de val wachttijd op de SEH te besparen en haar de volgende ochtend direct op de polikliniek orthopedie te laten beoordelen. Dit was afgestemd met de contactpersoon en met de dienstdoende orthopedisch chirurg. Opmerkelijk is dat de contactpersoon (nb. een van de klagers) met het beleid van de PA had ingestemd (‘Vindt dit een goed idee’, aldus het medisch dossier; ON). Dat eerst met het beleid wordt ingestemd en er later door dezelfde persoon toch over wordt geklaagd komt in de uitspraak verder niet aan de orde. Nu de PA inzicht gaf in haar afwegingen over het te voeren beleid en kon aantonen dat er goede afspraken waren gemaakt die waren afgestemd op de specifieke situatie van de(ze) patiënte, kon het RTG het beleid toetsen en als passend en zorgvuldig beoordelen. In een zee van moeilijkheden ligt een eiland van kansen.
