Een claim van de patiënt. En dan?
Regionaal Tuchtcollege Amsterdam, 3 november 2023 ECLI:NL:TGZRAMS:2023:242
De klager in deze tuchtzaak heeft de beklaagde arts civielrechtelijk aansprakelijk gesteld voor het niet voorschrijven van een vervangend cholesterolverlagend medicijn en het te laat doorsturen naar het ziekenhuis. Eén van de klachtonderdelen in deze daarop volgende tuchtzaak houdt in, dat de arts deze aansprakelijkstelling, ook niet nadat de advocaat van de klager daar meerdere keren om had gevraagd, niet heeft willen doorsturen naar zijn beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar.
Het Regionaal Tuchtcollege (RTG) overweegt ten aanzien van dit klachtonderdeel dat van een arts mag worden verwacht dat hij correct en zorgvuldig omgaat met (schade)claims en klachten die naar aanleiding van zijn handelen door patiënten worden ingediend. Daaronder valt ook dat hij een aansprakelijkstelling tijdig meldt en doorgeleidt naar zijn verzekeraar. Dit heeft de arts niet gedaan. Dit brengt met zich dat de arts heeft gehandeld in strijd met hetgeen van een redelijk handelend arts mag worden verwacht.
Het RTG komt tot de conclusie dat de arts onzorgvuldig heeft gehandeld ten aanzien van het doorverwijzen van de klager naar de neuroloog en dat hij de aansprakelijkstelling ten onrechte niet heeft doorgestuurd naar zijn verzekeraar. Wat betreft de hoogte van de maatregel memoreert het RTG dat de arts niet op de zitting van het RTG is verschenen en ook geen verweer tegen de klacht heeft gevoerd. Het RTG heeft dan ook niet kunnen vaststellen of de arts de ernst van de hem gemaakte verwijten en de gegrond verklaarde klachtonderdelen inziet. Het RTG acht het gebrek aan zelfreflexie en het toetsbaar opstellen tijdens de hele tuchtklachtprocedure zorgelijk. Gelet hierop is het RTG van oordeel dat niet met een lichtere maatregel dan een berisping kan worden volstaan.
Deze uitspraak laat zien, dat van een hulpverlener die aansprakelijk wordt gesteld een professionele houding wordt verwacht. Veel polisvoorwaarden van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering bevatten de verplichting voor de verzekerde om elke claim of omstandigheid zo snel mogelijk te melden. Met een omstandigheid wordt bedoeld een feit waaruit een claim zou kunnen voortvloeien, bijvoorbeeld de indiening van een klacht of een uiting van onvrede over de kwaliteit van de hulpverlening. Ook wanneer een hulpverlener zelf vindt dat geen sprake is van een beroepsfout of van schade, moet hij de claim toch bij de verzekeraar melden. Behalve dat een melding van een klacht of claim bij de verzekeraar in het belang van de patiënt is, kan dit net zozeer in het belang van de verzekerde hulpverlener zijn. Na een melding neemt de verzekeraar de claim in behandeling en wordt deze door professionals beoordeeld. Te laat melden kan tot gevolg hebben dat de verzekeraar de claim onder voorbehoud in behandeling neemt, de dekking beperkt of in het uiterste geval dekking weigert. Dit heeft dan weer als consequentie dat de hulpverlener niet kan terugvallen op een verzekering en privé aansprakelijk kan zijn voor eventuele schade. Zie in dit verband ook mijn blog Te zelfverzekerd om verzekerd te zijn? Voorkom het moeilijke door het gemakkelijke goed te doen.
