Lik-op-stuk beleid voor de Corona-hoester
Hoe verloopt een strafzaak tegen een Corona-hoester?
De 24-jarige verdachte in deze strafzaak wordt door twee politieagenten staande gehouden op verdenking van rijden onder invloed. De verdachte weigert een blaastest en een bloedonderzoek, waarbij hij in het gezicht van de beide agenten hoest en roept ‘Ik heb het Corona-virus, jullie nu ook’. In het kader van supersnelrecht staat de verdachte twee dagen later voor de politierechter. De tenlastelegging luidt bedreiging met de dood en/of zware mishandeling, belemmering van strafrechtelijk onderzoek, mishandeling en niet-meewerken aan bloedonderzoek.
De politierechter acht niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte door in het gezicht te hoesten en opmerkingen over Corona te maken de agenten met de dood heeft bedreigd of fysiek heeft mishandeld, zodat daarvan vrijspraak volgt. Wel acht de politierechter bewezen dat sprake is van bedreiging met zware mishandeling. Bij besmetting is er een aanmerkelijke kans dat iemand op de intensive care terecht komt, ook jonge en voorheen gezonde mensen. Het is een feit van algemene bekendheid dat patiënten daar enkele weken kunnen liggen en dat er daarna, mede door die opname, nog een lange periode van herstel nodig is, waarbij het herstel soms niet volledig is. Een bedreiging met besmetting van het Corona-virus is dan ook te kwalificeren als een bedreiging met zware mishandeling. Verder heeft verdachte door de agenten in hun gezicht te hoesten het strafrechtelijk onderzoek belemmerd en heeft de verdachte bekend dat hij bloedonderzoek heeft geweigerd.
Wat betreft de op te leggen straf is de politierechter van oordeel dat verdachte de richtlijnen van het RIVM, om onder meer 1,5 meter afstand te houden en in de mouw te hoesten, op grove wijze heeft geschonden. De verdachte heeft twee agenten van korte afstand in het gezicht gehoest, waarbij zij de spetters in hun gezicht hebben gevoeld. De agenten hebben zich ernstig bedreigd gevoeld omdat de verdachte daarbij zei dat hij het Corona-virus had en het risico op besmetting door dergelijk gedrag groot is. Zij hebben zich zorgen gemaakt over de gezondheid van zichzelf, van hun familie en van hun collega’s. Die onzekerheid is nog niet weg. De politierechter rekent het de verdachte aan dat hij het gemunt heeft op politieagenten. Op dit moment blijven veel mensen binnen, maar de politie moet doorgaan met haar werk, ook op straat. Als de politie in groten getale thuis komt te zitten, zijn de gevolgen voor de samenleving niet te overzien. Al met al gaat het om een ernstige bedreiging, waarbij de verdachte zich respectloos tegenover de politie heeft gedragen. Dit werkt strafverzwarend.
De politierechter veroordeelt de verdachte tot tien weken gevangenisstraf waarvan twee weken voorwaardelijk. De man moet dus acht weken zitten. De beide politieagenten krijgen als benadeelde partij bovendien ieder € 350,00 aan smartengeld toegekend.
Deze uitspraak laat zien dat Corona-hoesters strafrechtelijk snel en streng worden aangepakt, zeker als het gaat om overtredingen tegen hulpverleners zoals hier politieagenten. Supersnelrecht is bedoeld voor bewijstechnisch eenvoudige zaken. Zaken waar het gaat om geweld tegen personen met een publieke functie worden geschikt geacht voor supersnelrecht. Een verdachte heeft echter altijd recht op een eerlijk proces. Supersnelrecht mag daaraan geen afbreuk doen. Dit betekent dat zowel de Officier van Justitie als de verdediging moeten kunnen beschikken over het volledige dossier. Ook moet de verdediging instemmen met afhandeling van de zaak op (zeer) korte termijn.
Hulpdiensten kunnen door deze wijze van strafrechtelijke afdoening rekenen op bescherming van de (straf)rechter. Zo wordt in het uiterste geval en met harde juridische hand via de rechter respect voor hulpdiensten afgedwongen. Hier geldt overduidelijk: wie kwaad doet, zal kwaad ontmoeten.
