Creatief in deelgeschil
Welke mogelijkheden biedt de deelgeschilprocedure?
In zaken waarbij sprake is van letsel- of overlijdensschade bestaat de mogelijkheid om een zogeheten deelgeschilprocedure te voeren.
Deze procedure biedt partijen – zowel de benadeelde als de aansprakelijk gestelde partij – de mogelijkheid om tijdens lopende onderhandelingen een concrete vraag (deelgeschil) aan de rechter voor te leggen.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan de aansprakelijkheidsvraag, de vraag of sprake is van causaal verband, de mate van eigen schuld of de hoogte van bepaalde schadeposten zoals verlies aan verdienvermogen of smartengeld.
De rechter kan op één of meer geschilpunten een knoop doorhakken zodat partijen verder kunnen onderhandelen. Het doel van de deelgeschilprocedure is dat partijen met behulp van de interventie van de rechter dichter bij een buitengerechtelijke oplossing komen. Als een oplossing wordt bereikt wordt deze gebruikelijk neergelegd in een vaststellingsovereenkomst.
Het inschakelen van de deelgeschilrechter is laagdrempelig, de procedure verloopt relatief vlot en biedt partijen de mogelijkheid inzicht te krijgen in hun onderhandelingspositie.
In de regel behoeft de schadelijdende partij de kosten van de deelgeschilprocedure niet te dragen en worden deze door de aansprakelijke partij worden vergoed.
Voorwaarde voor het kunnen voeren van een deelgeschilprocedure is (wel) dat sprake is van een geschil tussen partijen waarvan de beëindiging kan bijdragen aan een totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst.
In de zaak die hier aan de orde is (Rb. Den Haag 14 februari 2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:3123, zie hier), hadden de benadeelde en de verzekeraar een vaststellingsovereenkomst gesloten waarmee hun geschil formeel was beëindigd.
Dit weerhield een vorige advocaat van de benadeelde er niet van om toch een deelgeschilprocedure te starten waarbij van de verzekeraar vergoeding van onbetaald gebleven declaraties werd gevorderd.
De deelgeschilrechter stelde vast dat partijen een vaststellingsovereenkomst tegen finale kwijting hadden getekend zodat er geen sprake meer was van een geschil. Dit betekende dat de benadeelde in zijn verzoek niet ontvankelijk werd verklaard. De rechter overwoog daarbij dat er sprake was van een volstrekt onnodig ingestelde procedure nu de advocaat eenvoudig contact met de verzekeraar had kunnen opnemen en dan had kunnen weten dat er door tussenkomst van een opvolgend advocaat inmiddels sprake was van een getekende vaststellingsovereenkomst.
De benadeelde kreeg van de rechter op alle punten nul op het rekest.
De les die uit deze uitspraak voortvloeit is, dat de deelgeschilprocedure voor belangenbehartigers van zowel benadeelden als verzekeraars een nuttig instrument kan zijn om vastgelopen onderhandelingen vlot te trekken. De deelgeschilrechter kan op één of meer geschilpunten een knoop doorhakken waarna partijen verder kunnen onderhandelen en de zaak buitenrechtelijk kunnen afwikkelen. Het kostenregime is voor de benadeelde partij aantrekkelijk omdat de aansprakelijke partij veelal de kosten van de procedure zal dragen. Voorwaarde is wel dat er sprake moet zijn van een geschil. Als partijen eenmaal een regeling hebben getroffen – zoals in deze zaak – is de weg naar de deelgeschilrechter afgesloten en zullen andere wegen moeten worden bewandeld om niet betaalde kosten vergoed te krijgen.
